Etyka w zawodzie opiekunki osób starszych jest bardzo ważna, głównie dlatego, że często dotyczy obowiązków związanych ze sferą intymną podopiecznych. Opiekunka, musi więc wykonywać swoją pracę w taki sposób, aby senior (Senioren) czuł się bezpiecznie
i komfortowo.
Etykę (Ethik), określa się jako zbiór zasad i norm moralnych, które po pewnym czasie zostają przyjęte przez społeczeństwo, jako poprawne i obowiązujące dla odpowiedniego funkcjonowania pewnych wartości. Etyka pracy w konkretnym zawodzie, obejmuje odpowiednie realizowanie ogólnie przyjętych zasad. Oczywiście, razem z przyjętą praktyką działania, pojawia się pewien element oceny, na podstawie której określa się zakazy i nakazy oraz kategorie weryfikacji zachowania.
Etyka w zawodzie opiekuna osoby starszej
Głównym zadaniem opiekunki (Betreuerin), jest niesienie pomocy osobom starszym i najczęściej schorowanym. Pomoc ta, przejawia się głównie w asyście seniorom (Senioren), ale także ich rodzinom. Taka forma pomocy, uzależniona jest oczywiście od uwarunkowań społecznych i emocjonalnych podopiecznego oraz od jego kondycji fizycznej i psychicznej. Zawód opiekunki osób starszych, wiąże się ze świadczeniem usług opieki, usług pielęgnacyjnych oraz udzielania odpowiedniego wsparcia. Wszystkie te działania, mają charakter względny i mogą różnić się w zależności od wieku seniora, choroby lub innych zdarzeń losowych. Ponadto, praca opiekuna osób starszych wymaga profesjonalnego podejścia. Z jednej strony, opieka musi być sprawowana w sposób należyty,
a sprawujący opiekę musi wykazywać się wiedzą i doświadczeniem. Z drugiej jednak, seniorzy często oczekują nawiązania czysto przyjacielskiej relacji ze swoim opiekunem. Potrzebują nie tylko odpowiedniej rehabilitacji, ale także zrozumienia, najczęściej poprzez zwykłą rozmowę.
Niestety etyka z zawodzie opiekuna, nie obejmuje ściśle określonych zasad i reguł, które można byłoby wcielić w życie. Nie istnieje konkretny i dedykowany jednej osobie kodeks postępowania, który ułatwiałby pracę opiekunki (Betreuerin), głównie w sytuacjach kryzysowych. Mimo to, bezwarunkowo należy stwierdzić, że osobie starszej należy się szacunek, prawo do dyskrecji, wolności, prywatności
i własnych poglądów, a także poszanowanie godności osobistej.
Ponadto, idąc tropem Kodeksu Etycznego Polskiego Towarzystwa Pracowników Socjalnych
z 1994 roku, można przyjąć kilka ogólnych zasad. Mianowicie, opiekun osoby starszej powinien przede wszystkim przyjąć autonomię swojego podopiecznego. Ponadto, swoją pracę powinien wykonywać według zasady nieszkodzenia, dobroczynności i sprawiedliwości. Aby praca z podopiecznym była jak najbardziej owocna, warto zadbać o swobodny przepływ informacji. Wcześniejsze informowanie
o kolejnych etapach pracy, pozwoli na podjęcie świadomej decyzji przez seniora (Senioren) i wyrażenie zgody na przeprowadzenie czynności, których celem niewątpliwie jest poprawa stanu zdrowia.
